İŞE YARAR BİR ŞEY ( PELİN ESMER, 2017)

“….

Yaşamak çukur yerlere doluyor diyorlar

Bu yüzden yıkıntıya dönüşse de yaşıyormuş insan

Ama hep yıkıldığımız yeter sevgilim, biraz da kekik toplayalım

Kıymetini bilmediğimiz şeyler var

…..”
Biraz kekik toplamak istediğimiz zamanlarda izlenmesi gereken bir film.

Bir şair olan Leyla’nın 25 yıl aradan sonra okul arkadaşlarıyla bir araya geleceği yemeğe doğru çıktığı yolda Canan ile karşılaşmasını konu eden İşe Yarar Bir Şey, bu iki insanın hayatı beklenmedik bir şekilde değişmesini konu edinir. Boynundan aşağısı felç olan, Yavuz’un hayatına son vermek istemesi, onu kendisini öldürecek birini bulma arayışına iter. Canan, genç bir hemşire olmasının da verdiği kafa karışıklığıyla bu görevi üstlenir. Yolculuğun ortalarına doğru Leyla’ya açılan ve içini dökmeye başlayan Canan, Leyla’nın da bu zorlu duruma dahil olacağından habersizdir. Canan’la birlikte karşısında Leyla’yı gören Yavuz ise, bir gün daha yaşamaya değecek şeyin ne olduğu sorusunun cevabını izleyiciye sessizce verir.

İdare eder hayat işte. Nasıl da koruyoruz kendimizi sağımızdan solumuzdan. Hep öteye bakmak istiyoruz. Şeylerin başımıza, gündelik hayatın getirdiği kendiliğindenlikle gelmesini bekliyoruz. Bazen kendiliğindenlik hiçbir şey getirmeyebilir. Bu bırakılmışlığı yenmek için güvendiğimiz her şeyi en başta da kendimizi yıkmalı, yenmeli. Kalkıp perdeyi aralamalı, bir iki adım fazladan atmalı. Öteye bakmaktan vazgeçip, sağımızda solumuzda olanların tanığı olmaya çalışmalı.

Gördüğümüz kadarını mı katarız hayatımıza? Hayat basit bir alış veriş mi? Hayatımızı değiştirmek istiyor muyuz? Hayatımıza giren insanların sonradan ne yaptığını merak ediyor muyuz, bizden sonra da var olmaya devam ederler mi? Yaşanmamış hayatlarımızı , sonraki günümüzü merak ediyor muyuz? Cevabını yaşamadan göremeyeceğimiz soruların peşinde olmak pek işe yarar bir şey değil. O yüzden bu hayatı seveceğiz, plan yapacağız gibi duruyor.

Bazen bir filmi neden sevdiğimizi ve filmin ne anlattığını hatırlayamayız, dile getiremeyiz. Ama sizde öyle bir his bırakmıştır ki, o filmin adını andığınız her an içinizde bir ısı yayılır. Belki de bu yüzden bulabildiğimiz her yerde onun adını anmak isteriz. Anıyorum , paylaşıyorum. Sevgiler…
“…
Yaşamak bir at gibi huysuzlanıyor kapımızda sevgilim
Geçen günlere üzüldük tamam yola düşelim
Düşünelim: başka günlerin duvarı daha sağlam
Düşünelim: başka günlerin sokağı daha neşeli
Başka evlerin kadınları erkekleri tam bir kahraman
Tül perdeler uçuşurken başka evlerin pencerelerinde
Bizi bir kitabın sayfaları arasında kurutuyor zaman
Ama baktım sen rüzgârsın sevgilim
Kitapları bir başından bir sonundan okuyorsun
Başucunda bir bardak su
Beni başucumda bir bardak su gibi avutuyorsun
…”